អត្រា​ការ​ប្រាក់

តើអត្រាការប្រាក់គឺជាអ្វី?

អត្រាការប្រាក់គឺជាចំនួនទឹកប្រាក់ដែលអ្នកគិតលុយខ្ចីសម្រាប់ការប្រើប្រាស់ទ្រព្យសម្បត្តិដែលបានបង្ហាញជាភាគរយនៃប្រាក់ដើម។ អត្រាការប្រាក់ត្រូវបានកត់សំគាល់ជារៀងរាល់ឆ្នាំដែលត្រូវបានគេស្គាល់ថាជា អត្រាភាគរយប្រចាំឆ្នាំ (APR) ។ ទ្រព្យសម្បត្តិដែលបានខ្ចីអាចរួមមានសាច់ប្រាក់ទំនិញប្រើប្រាស់ឬទ្រព្យសម្បត្តិធំ ៗ ដូចជាយានយន្តឬអាគារ។

ស្វែងយល់ពីអត្រាការប្រាក់

ការប្រាក់គឺចាំបាច់សម្រាប់ការជួលឬការ ជួល ឲ្យ អ្នកខ្ចីសម្រាប់ការប្រើប្រាស់ទ្រព្យ។ ក្នុងករណីដែលមានទ្រព្យសម្បត្ដិច្រើនដូចជាយានយន្តឬអាគារអត្រាជួលអាចមានអត្រាការប្រាក់។ នៅពេលអ្នកខ្ចីត្រូវបានគេចាត់ទុកថាជាហានិភ័យទាបដោយអ្នកអោយខ្ចីអ្នកខ្ចីនឹងត្រូវគិតអត្រាការប្រាក់ទាបជាង។ ប្រសិនបើអ្នកខ្ចីត្រូវបានគេចាត់ទុកថាជាហានិភ័យខ្ពស់អត្រាការប្រាក់ដែលពួកគេត្រូវបាន ចោទប្រកាន់នឹងខ្ពស់ជាង។ ហានិភ័យត្រូវបានវាយតម្លៃជាធម្មតានៅពេលដែលអ្នកអោយខ្ចីមើលទៅពិន្ទុឥណទានរបស់អ្នកខ្ចីដែលជាមូលហេតុដែលវាមានសារៈសំខាន់ណាស់ដើម្បីទទួលបាននូវអត្រាមួយដ៏ប្រសើរប្រសិនបើអ្នកចង់មានលក្ខណៈគ្រប់គ្រាន់សម្រាប់ ប្រាក់កម្ចីល្អបំផុត ។

សម្រាប់ប្រាក់កម្ចីអត្រាការប្រាក់ត្រូវបានអនុវត្តទៅនាយកសាលាដែលជាចំនួនទឹកប្រាក់នៃប្រាក់កម្ចី។ អត្រាការប្រាក់គឺជា ថ្លៃដើមនៃបំណុល សម្រាប់អ្នកខ្ចីនិង អត្រាសងសម្រាប់អ្នកអោយខ្ចី ។

តើអត្រាការប្រាក់ត្រូវបានអនុវត្តនៅពេលណា?

អត្រាការប្រាក់អនុវត្តចំពោះប្រតិបត្តិការផ្តល់ប្រាក់កម្ចីឬខ្ចីប្រាក់ ភាគច្រើន។ បុគ្គលម្នាក់ៗខ្ចីប្រាក់ដើម្បីទិញផ្ទះគំរោងមូលនិធិបើកដំណើរការឬរកស៊ីរកស៊ីរឺបង់ថ្លៃសាលា។ អ្នកជំនួញយកប្រាក់កម្ចីដើម្បីផ្តល់មូលនិធិដល់គម្រោងមូលធននិងពង្រីកប្រតិបត្តិការរបស់ខ្លួនដោយទិញទ្រព្យសម្បត្តិថេរនិងរយៈពេលវែងដូចជាដីធ្លីអាគារនិងគ្រឿងម៉ាស៊ីន។ ប្រាក់កម្ចីដែលខ្ចីត្រូវបានសងតាមចំនួនដុំដោយកាលបរិច្ឆេទដែលបានកំណត់ទុកមុនឬតាមការបង់រំលស់តាមកាលកំណត់។

ប្រាក់ដែលត្រូវសងជាធម្មតាច្រើនជាងចំនួនដែលបានខ្ចីចាប់តាំង ពីអ្នកឱ្យខ្ចីតម្រូវឱ្យមានសំណងសម្រាប់ការបាត់បង់ការប្រើប្រាស់ប្រាក់ក្នុងកំឡុងពេលខ្ចី។ អ្នកផ្តល់ប្រាក់កម្ចីអាចវិនិយោគមូលនិធិក្នុងអំឡុងពេលនោះជំនួសឱ្យការផ្តល់ប្រាក់កម្ចីដែលនឹងបង្កើតប្រាក់ចំណូលពីទ្រព្យសម្បត្តិ។ ភាពខុសគ្នារវាងផលបូកនៃការសងសរុបនិងប្រាក់កម្ចីដើមគឺការប្រាក់ត្រូវបានគិតការប្រាក់ត្រូវបានគិតទៅលើចំនួនទឹកប្រាក់ដើម។

ឧទាហរណ៍ប្រសិនបើបុគ្គលម្នាក់យកប្រាក់កម្ចីមានទ្រព្យបញ្ចាំចំនួន ៣០០,០០០ ដុល្លារពីធនាគារហើយកិច្ចព្រមព្រៀងប្រាក់កម្ចីចែងថាអត្រាការប្រាក់លើប្រាក់កម្ចីមានចំនួន ១៥ ភាគរយមានន័យថាអ្នកខ្ចីនឹងត្រូវបង់លុយទៅធនាគារនូវចំនួនប្រាក់កម្ចីដើមចំនួន ៣០០.០០០ ដុល្លារ + (១៥ % x ៣០០,០០០ ដុល្លារ) = ៣០០,០០០ ដុល្លារ + ៤៥,០០០ ដុល្លារ = ៣៤៥,០០០ ដុល្លារ។

ប្រសិនបើក្រុមហ៊ុនទទួលបានប្រាក់កម្ចី ១,៥ លានដុល្លារពីស្ថាប័នផ្តល់ប្រាក់កម្ចីដែលគិតវា ១២ ភាគរយក្រុមហ៊ុនត្រូវសងប្រាក់ដើមចំនួន ១,៥ លានដុល្លារ + (១២% x ១,៥ លានដុល្លារ) = ១,៥ លានដុល្លារ + ១៨០,០០០ ដុល្លារ = ១,៦៨ លានដុល្លារ។

អត្រាការប្រាក់ធម្មតា

ឧទាហរណ៍ខាងលើត្រូវបានគណនាផ្អែកលើ រូបមន្ត ចំណាប់អារម្មណ៍សាមញ្ញ ប្រចាំឆ្នាំ ដែលជា៖

ចំណាប់អារម្មណ៍សាមញ្ញ=នាយកសាលា×អត្រា​ការ​ប្រាក់×ពេលវេលា

បុគ្គលដែលបានខ្ចីប្រាក់នឹងត្រូវបង់ការប្រាក់ចំនួន ៤៥.០០០ ដុល្លារនៅដំណាច់ឆ្នាំនេះដោយសន្មតថាវាគ្រាន់តែជាកិច្ចព្រមព្រៀងផ្តល់ប្រាក់កម្ចីរយៈពេលមួយឆ្នាំប៉ុណ្ណោះ។ ប្រសិនបើរយៈពេលនៃប្រាក់កម្ចីមានរយៈពេល ២០ ឆ្នាំការទូទាត់ការប្រាក់នឹងមានៈ

ចំណាប់អារម្មណ៍សាមញ្ញ=$ ៣ ០ ០ ,0 0 0×១ ៥ %×២ ០=៩ ដុល្លារ ០ ០ ,0 0 0

អត្រាការប្រាក់ប្រចាំឆ្នាំ ១៥% ប្រែជាការបង់ការប្រាក់ប្រចាំឆ្នាំ ៤៥.០០០ ដុល្លារ។ ២០ ឆ្នាំក្រោយអ្នកអោយខ្ចីនឹងបង់លុយចំនួន ៤៥,០០០ 20 ២០ ឆ្នាំ = ៩០០,០០០ ដុល្លារក្នុងការបង់ការប្រាក់ដែលពន្យល់ពីវិធីដែលធនាគាររកលុយបាន។

អត្រាការប្រាក់ក្នុងបរិវេណ

អ្នកផ្តល់ប្រាក់កម្ចីខ្លះចូលចិត្ត វិធីសាស្រ្តការ ប្រាក់ ដែលមានន័យថាអ្នកខ្ចីបង់ការប្រាក់កាន់តែច្រើន។ ការចាប់អារម្មណ៍ក្នុងបរិវេណក៏ត្រូវបានគេហៅថាការប្រាក់លើការប្រាក់ត្រូវបានអនុវត្តលើប្រាក់ដើមប៉ុន្តែក៏មានការប្រាក់ដែលបានបង្គរនៅអំឡុងពេលមុន ៗ ដែរ។ ធនាគារសន្មតថានៅចុងឆ្នាំដំបូងអ្នកខ្ចីជំពាក់ដើមបូកការប្រាក់សម្រាប់ឆ្នាំនោះ។ ធនាគារក៏សន្មតថានៅដំណាច់ឆ្នាំទី ២ អ្នកខ្ចីជំពាក់ប្រាក់ដើមបូកការប្រាក់សម្រាប់ឆ្នាំដំបូងបូកនឹងការប្រាក់សម្រាប់ឆ្នាំដំបូង។

ការប្រាក់ដែលជំពាក់នៅពេល សមាសធាតុផ្សំ ខ្ពស់ជាងការប្រាក់ដែលជំពាក់ដោយប្រើវិធីសាស្ត្រការប្រាក់ងាយៗ។ ការប្រាក់ត្រូវបានគិតប្រាក់ប្រចាំខែលើប្រាក់ដើមរួមទាំងការប្រាក់ពីខែមុន ៗ ។ សម្រាប់ស៊ុមពេលវេលាខ្លីការគណនាចំណាប់អារម្មណ៍នឹងស្រដៀងគ្នាសម្រាប់វិធីសាស្ត្រទាំងពីរ។ ទោះយ៉ាងណានៅពេលដែលការផ្តល់ប្រាក់កម្ចីកើនឡើងទោះយ៉ាងណាភាពខុសគ្នារវាងការគណនាការប្រាក់ទាំងពីរប្រភេទនឹងកើនឡើង។

តារាងខាងក្រោមគឺជាឧទាហរណ៍បង្ហាញពីរបៀបដែលចំណាប់អារម្មណ៍ចំណាប់អារម្មណ៍ដំណើរការ។

នៅចុងបញ្ចប់នៃរយៈពេល ២០ ឆ្នាំបំណុលដែលបានជំពាក់ជិត ៥ លានដុល្លារលើប្រាក់កម្ចី ៣០ ម៉ឺនដុល្លារ។ វិធីសាស្រ្តងាយជាងក្នុងការគណនាការប្រាក់បរិវេណគឺប្រើរូបមន្តដូចខាងក្រោមៈ

ចំណាប់អារម្មណ៍រួម=ទំ×[ ( ១+អត្រា​ការ​ប្រាក់)

នៅពេលដែលអង្គភាពសន្សំប្រាក់ដោយប្រើគណនីសន្សំការប្រាក់បរិវេណមានលក្ខណៈអំណោយផល។ ការប្រាក់ដែលទទួលបានលើគណនីទាំងនេះត្រូវបានបញ្ចូលហើយជាសំណងដល់ម្ចាស់គណនីដែលអនុញ្ញាតឱ្យធនាគារប្រើមូលនិធិដែលបានដាក់។ ប្រសិនបើអាជីវកម្មមួយដាក់ប្រាក់ចំនួន ៥០០,០០០ ដុល្លារទៅក្នុងគណនីសន្សំដែលផ្តល់ទិន្នផលខ្ពស់ធនាគារអាចយកថវិកាចំនួន ៣០០.០០០ ដុល្លារនេះទៅប្រើជាប្រាក់កម្ចីមានទ្រព្យបញ្ចាំ។

ដើម្បីទូទាត់អាជីវកម្មធនាគារបង់ការប្រាក់ ៦% ក្នុងគណនីប្រចាំឆ្នាំ។ ដូច្នេះខណៈពេលដែលធនាគារយក ១៥% ពីអ្នកខ្ចីវាកំពុងផ្តល់ឱ្យ ៦% ដល់ម្ចាស់គណនីធុរកិច្ចឬអ្នកអោយខ្ចីប្រាក់របស់ធនាគារដោយទទួលបានការប្រាក់ ៩% ។ ជាលទ្ធផលអ្នកសន្សំប្រាក់ឱ្យខ្ចីប្រាក់ធនាគារដែលជាថ្នូរនឹងផ្តល់ថវិកាដល់អ្នកខ្ចីជាថ្នូរនឹងការប្រាក់។

Interest Rate